Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ
Владимир Высоцкий
"Я не люблю"
перевод - Сисака Аракеляна
Մահացու ելքին եմ ես միշտ անհաղորդ,
Կյանքն իմ ներսում խնդում է, փթթում,
Գարնան զարթոնքն էլ է ինձ անգամ խորթ,
Թե այդսմին, ուրախ երգեր չեմ երգում:
Զզվելի է ինձ լկտին սառնասիրտ,
Ձիու հրճվանքը նրա կեղծ, շինծու,
Չեմ սիրում, երբ որ օտարը անսիրտ
Նամակս է կարդում թիկունքից, ծածուկ:
Արգելք են դնում երբ լեզվիդ, կապանք,
Խոսքդ դեռ կիսատ՝ բերանիդ զարկում,
Երբ դարանակալ եղած մի տականք
Փամփշտակալն է քո վրա պարպում;
Բամբասանքը բիրտ,- որպես տարբերակ,
Կասկածանքի որդ, սին փառաբանում,
Սարսուռ պատճառող պա՜ղ փաղաքշանք,
Ապակյա ժպիտ. դա՛ էլ չեմ սիրում:
Խորթ է ինձ նաև հղփանքն ինքնագոհ -
Առավել, քան թե գոյությունն անսեր:
"Պատիվ" ասվածն է վաղուց ոտնակոխ.
Ասեկոս, զազրանք - դա՛ է պատվաբեր:
Խղճմտանք հայցողն ու տիրողը բռնի՝
Ծնում են համանման զգացում.
Չե՛մ կարող խղճալ թևատ արծվին,
Խաչ հանված Տիրոջն եմ սոսկ ափսոսում:
Ատում եմ ինքս ինձ, երբ մեղկ եմ, փոքրհոգի,
Վատ է, երբ անմեղ մեկին են լլկում,
Երբ անլվա թաթով ճխլում են հոգիդ,
Սմբակահարում, հոգուդ մեջ թքում:
Ամբոխ, ասպարեզ խորթ են ինձ հավետ -
Այնտեղ արժեզուրկ գանձեր են վխտում.
Ինչ նոր հովեր էլ փչեն այսուհետ՝
Չեմ սիրի այն, ինչ ճնշում է, խեղդում:
Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ
Владимир Высоцкий
"Здесь лапы у елы..."
перевод - Сисака Аракеляна
Եղևնուն, իր ծանր ճյուղերն են ճոճում,
Տագնապոտ երգում են ծտերը,
Ապրում ես կախարդված անտառի ծոցում,
Որն անհնար է լքելը:
Թող քամին, թխենու դեմ լարի ծուղակ,
Անձրևը՝ ծաղկատի յասամանը,
Եկ տանեմ քեզ մի լույս, հրաշակերտ դղյակ,
ՈՒր ծորում է մունջ սրնգի ձայնը:
Կամքիդ՝ կապանք են դրել դիվական,
Շուրջբոլորդ՝ սև շրջան են նախշել,
Համոզել են, թե՝ դրախտն իսկական -
Անտառի թխպոտ թախիծն է թավշե:
Լուսնյակ ու երկինք թող գժտվեն իսպառ,
Ծեգին, տերևը թող մնա անցող.
Միայն շշնջաս. "ինձ այստեղից առ,
Տար մի ծովափնյա վայր՝ տաք, արևկող:"
Դու ինձ օրն ասա, ժամը՛ նվիրական,
Երբ ծածուկ դուրս կելնես ինձ մոտ -
Որ տանեմ քեզ, առած բազկիս առնական
Թաքցնեմ, որ չգտնի ոչ ոք:
Կառևանգեմ, թե ուզածդ է այդ,
Հո զուր չե՞մ չարչարվել օր ու զօր:
Սիրով, մենք քողտիկն էլ կդարձնենք դրախտ,
Առանց սեր՝ դղյակն է դժոխք:
Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ
Владимир Высоцкий
"Если друг оказался вдруг..."
перевод - Сисака Аракеляна
Թե մոտիկ ընկերդ հանկարծ
Հոգուդ մեջ գցել է կասկած,
ՈՒ ներսդ կրծում է միտքը գորշ.
Ընկե՞ր է նա քեզ, թե՝ ոչ, -
Մի՛ մեկուսացիր նրանից,
Առ հետդ, տար դեպի վեհանիստ
Լեռան սեգ գագաթը սառցակալ,-
Անդ, գտիր պատասխան:
Թե տեսքը սիգապանծ լեռան,
Չապշեցնի, չգերի նրան,
ՈՒ թե, սառցին ոտք չկոխած՝
Ընկրկի, սուրա ցած,-
Ասել է, թե կողքիդ, ցավոք,
Անձ է մի օտար, վեհերոտ,
Որը, փորձության չի գնում,
ՈՒմ՝ երգեր չեն ձոնում:
Թե խեղդած նա տնքոց ու հառաչ,
Մունջ, գնա փորձությանն ընդհառաջ,
ՈՒ երբ քեզ փրկելու պահ ծագի՝
Նա անձը վտանգի, -
Թե՝ նետվի դեպ բարձունք, հանց ի մարտ,
ՈՒժաթափ, բայց՝ արբած ու հպարտ,
Չընկրկի, վեր ձգտի անվարան, -
Վստահի՛ր դու նրան:
Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ
Леонид Филатов
"Не о том разговор, как ты жил до сих пор"
перевод - Сисака Аракеляна
Չեմ ուզում քեզ հարցնել. - ց'արդ ինչպե՞ս ես ապրել,
Ո՞նց ես քեզ ձեռընտուն միշտ ընտրել,
Ո՞նց ես գրազ բռնել՝ ցանկապատից թռել,
Արկածներ ես գլխիդ միշտ փնտրել:
Հա, անհոգ ես ապրել - երջանիկ մանկություն,
Ջահել կյանք, ընկերներ, խնդություն...
Բայց կյանքում մեկ տոթ է, մեկ՝ ցրտահարություն,
Մատուցում է կյանքը փորձություն:
ԵՎ մի գեղեցիկ օր ոտքն ընկեր-տղերքի
Ներս չի դրվի այլևս շեմքիդ,
Արճճից էլ ծանր ու ժպիտով լկտի
Ժամը փորձության կգա կյանքիդ:
Քարին չի թողնի քար այդ սև ժամը, եղբայր,
Կթվա, թե չկա ոչ մի ճար,
Թե զուր է նրա հետ ճակատ-ճակատի տալ
Այդ պահին, հավիտյանս ու հար:
Դիմակայիր նրան ո՛չ ծածուկ ու գաղտնի,
Այլ ճակատ առ ճակատ ել մարտի.
Կտեսնես՝ ճռռալով պտույտն իր կհարթի
Փորձության անիվը քո բախտի:
Ամպերը կզիջեն լազուր, պա՜րզ երկնքին
Ցողը թարմ՝ կնստի քո դեմքին,
Պարտված կհեռանա, հայհոյանքը շրթին
Փորձության սև ժամը այն մթին:
Հիմա, շունչ առ մի քիչ, ասա՝ գինի բերեն,
Հոգում քո տոն է պերճ, շրթիդ՝ երգ...
...Փորձությունը սակայն, մեկ ժամ չէ՛, որ ունի,
Ոչ էլ երկու, և ոչ նույնիսկ երեք:
Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ
Հաջորդ թարգմանությունները հայկական ֆորումներից մեկի մասնակիցների ստեղծագործություններից են արված, ոչ մի ժողովածուի մեջ ու ոչ մի լեզվով բննագրերը ուրիշ տեղ չեք գտնի հրատարակված: Այդ իսկ պատճառով՝ բերվում են բնագրի հետ համատեղ:
http://www.sarinfo.org/forum/
Вам в мой мир никак нельзя.
Кристина Хрыкина-Рахимова
Вам в мой мир никак нельзя.
В мир боли, страданий, но не разлуки,
Воли, радости, терпенья и муки -
Там, где парадом командую я.
Нет вам и пропуска в дебри ума
Непонятного, по вашему «женского»
Что пить мне не надо даже вина
Чтобы стерпеть слова гадкого, резкого.
Запомните меня, какой являюсь я сейчас!
Никогда либо после, а в данное время.
А после… время на части расщепит нас,
Передав другим наше странное бремя.
Вам не случалось понять «завихрений»
Безумных идей и поставленных целей,
Вечного хаоса бесчисленных мнений,
Немотивированных моих «нехотений»…
Вам в мой мир ну совсем нельзя,
В мир ярких красок свежей гуаши.
Мир, который рисую одна только я
И он никогда не станет вашим …
Մի փորձեք ներաշխարհն իմ սողոսկել՝
Ցավի աշխարհն, այո՛, բայց ո՛չ բաժանումի,
Կամքն իմ, տառապանքը, երազներս ոսկե
Իմ թրթիռ սրտից զատ ուրիշ մեկ տեր չունին:
Հասու չե՛ք դուք, մտքի թռիչքըն է ձեր կարճ.
Զորու եք լոկ գոչել. "Կանացի խե՜լք:"
Մինչդեռ հաճախ ծաղկի բույրն էլ է ինձ տհաճ՝
Երբ պատճառում եք ցավ, հասցնում վերք:
Տպե՛ք հիշողության ինձ ձեր մատյանի մեջ.
Ակնթարթո՛վ հենց այս, պահո՛վ ներկա:
"Հետո"-ի մոխիրը խորթ է հոգուն իմ շեջ,
- Թողեք ապրել այսօր, - մեկ այլ խնդրանք չկա՛:
Ինձ նման մրրկոտ դուք չեք եղել բնավ,
Չեք դրել ձեր առջև խելահեղ նպատակ,
Ունեք դուք ձիգ կեցվա՜ծք ու անարատ համբա՜վ,
Ես՝ փո՜ւշ եմ ձեր աչքում, աղջնակ մի սանձարձակ:
Ներաշխարհիս շեմից ներս չե՜մ թողնի ձեզ, չէ՛,
Վառ գույների ու թովիչ բույրերի իմ աշխարհի:
Թող խելահեղ մրրիկն այնտեղ սուրա՛, փչէ՛,
Մեկ է - հասու չէ՛ ձեզ բերկրանքն այդ խենթ պահի:
Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ
Кристина Хрыкина-Рахимова
Дни догорели дотла.
Дни догорели дотла,
Пепел…
Тихо его смел со стола
Ветер…
Пепельной пылью покрыло мою
Душу…
Боль затопила всю последнюю
Сушу…
Дни догорели дотла… и
Ночи…
Красный свет от заката…и
Свечи…
Их теплый погасил
Ветер…
Жизни все спутал
Нити…
перевод - Сисака Аракеляна
Օրերս աննկատ, անիմաստ
Այրվեցին,
Քամու բերանն ընկած ծեգից-ծեգ
Ցրվեցին...
Տխրության փոշին պատեց մոխրացած
Հոգուս
Բութ ցավը տեր դարձավ դեռ աննկուն
Ոգուս:
Այրվեցին, ածխացան երազալից
Օրերըս...
Մարամուտըն իջավ... Վառեցե՛ք
Մոմերը...
... Անապատի քամին վայնասունով
Շաչեց
Շուրջ բոլորը խավար, մշուշ ու մեգ
Պատեց...
Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ
Алиса Мелик-Адамян
Ты знаешь, я ищу
И жду тебя всю жизнь
Придумала и жду...
Быть может - рядом ты,
лишь руку протяну -
коснусь своей мечты?....
но стоит сделать шаг -
проклятье пустоты...
Ну где ты? отзовись!
Мой крик услышь скорей
Найди меня, найди,
Возьми меня, согрей...
Обледенела я,
душа моя-как лед...
Ах, милый
трудно ждать
того,
кто не придет...
перевод - Сисака Аракеляна
Ես միշտ քեզ եմ փնտրում,
Սպասումով լեցուն. -
...Երազանք իմ անէ...
Կարծես թե արթմնի
Ձեռքս եմ քեզ մեկնում...
Հպվում եմ քո ձեռքին...
Օ՜հ, խաբկանք է անսիրտ,
Օ՜հ, պատրանք է ահեղ...
Որտե՞ղ ես դու, ասա՛,
Աղերսում եմ, լսի՛ր
Ճիչը հոգուս անմեղ:
Փնտրիր ինձ, գտի՛ր, գտի՛ր,
Պարուրիր, ջերմ գրկիր.
Եղյամն է ինձ պատել,
Հոգիս՝ ասես սառույց,
Դու՝ երազ ես մի սին...
Բայց գիտես չէ՞, հոգիս,
Ինչ դժվար է սպասել
Նրան՝ ով չի գալու...
Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ
Алиса Мелик-Адамян
ДУШЕ ДОСТАТОЧНО
ТОМЛЕНИЙ
КОТОРЫХ В ЖИЗНИ
ПРУД ПРУДИ
И ВСЕ ЖЕ ХОЧЕТСЯ
МГНОВЕНЬЯ
ВОЛНЕНИЙ СЕРДЦА
ВОЗРОДИТЬ...
...ПРОЙТИСЬ БОСОЙ
ПО УГЛЯМ СТРАСТИ
РАЗБИТЬСЯ СЕРДЦЕМ
В ПУХ И ПРАХ....
И, БОЖЕ Ж МОЙ,
ОПЯТЬ ОСТАТЬСЯ
С ЗОЛОЙ И ПЕПЛОМ
НА ГУБАХ
ТЕРПЕТЬ ТВОЕЙ ЛЮБВИ
КУЛЬБИТЫ
КАК БУДТО ЖИЗНИ-
СОТНИ ЛЕТ...
Я ЗАРЫЧУ В СЕРДЦАХ
"ИДИ ТЫ!"
" ИДУ К ТЕБЕ" -
ТЫ МНЕ В ОТВЕТ...
перевод - Сисака Аракеляна
Հոգիս՝ տանջանքի
հանգրվան,
Կյանքս՝ տառապանքի
անափ ծով.
Բայց կա բերկրալի
մի վարկյան,
Երբ սիրտս լեցուն է
հույսով;
Այդ պահին, ես անահ
ու բոբիկ,
Ածխի շեկ շեղջն եմ
կոխոտում...
...Բայց կրկին հանգչում եմ
մորմոքից,
Ու մրրիկն է շաչում
իմ հոգում...
...Քո սիրո քմայքին
դիմանալ՝
Սպասումի վերածել
մի ողջ կյանք...
Ճչում եմ. "Հեռացի՛ր, գնա՛..."
Իսկ դու՝ "Լոկ քո՛ սերն է ինձ թանկ..."
Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ
Алиса Мелик-Адамян
Быть может в жизни
так и надо –
спокойно спать
спокойно есть,
дом убирать
растить детей…
А если вдруг-
В программе сбой?
А если не сулит
Покой,
Но тем и манит
За собой
Другая жизнь?
А если сердце
Рвется ввысь!?
Душа стремится
мир объять
и от судьбы
даров не ждать-
любить, страдать
опять, опять….
То вверх, то вниз
Круговорот….
То за собою
Позовет, поманит
И мелькнет вдали….
А то оставит на мели
Твоя МЕЧТА…
Ах, как сладка
Как упоительно она
Дурманит души
и тела...
О, подожди!!!!
Я – за тобой!
Прощайте
скука и покой!
перевод - Сисака Аракеляна
Կյանքն ունի ընթացք գծված.
Երբ հոսանքի կամքին տրված
Պետք է հասցնես
Բոլորի պես
Տուն-տեղ դնել,
Ծնել-սնել,
Եփել-թափել,
Ուտել-խմել:
Հապա
ընդվզո՞ւմը հոգու.
Երբ դու,
Ոգուդ բնազդատուր,
Թողած տեղ-տուն,
Հանգիստ ու քուն,
Դեպ վեր ու վեր ես
Միշտ ձգտում,
Սրտիցդ՝
Ալ հուր է բխում...
Աշխարհին ես սիրահարվել,
Կուզես կյանքին անվերջ
փարվել
Ու ընդունել
փաղաքշանք...
Ոչ ընծա է պետք,
Ոչ՝ կաշառք...
Անքակտ կապանք, -
Սեր ու... տանջանք...
Թռիչք, անկում...
Տենչո՜ւմ եմ քեզ:
Իսկ դու, ինձ մեկ
Մոտ ես կանչում,
Մեկ էլ՝
հեռվում փայլատակում.
Շող ես, հանց աստղ,
արձակում
Ու մեկ էլ թե
Խելքիդ բրդում՝
Հանց մի ասուպ
Սուրում ես վար, -
Դեպի անկում...
Ինչ անո՜ւշ է
Տենչալը քեզ
Հոգեզմա՜յլ
ու հոգեկե՜զ...
- Մնաս բարո՛վ
Միապաղա՜ղ,
միալա՜ր կյանք:
- Ա՛ռ ինձ,
Տա՛ր ինձ,
Իմ խե՛նթ, իմ ծո՜ւռ,
Իմ անրջա՜նք...
Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ
С опозданием, но напишу. Отличные переводы! Это я тебе говорю как человек, который один день прожил в качестве "молодого писателя"( пока его не разоблачили :))