Page 2 of 4 FirstFirst 1234 LastLast
Results 11 to 20 of 40

Thread: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

  1. #11

    Default Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

    Զ Վ Ա Ր Ճ Ա Ր Ա Ր

    Թագավորն էլի կանչեց իր մոտ հերոսին մեր խեղճ: Պետք է տա նրան
    հանձնարարություն, որն ունի շատ մեծ նշանակություն: Ֆեդոտին մենակ մի հարց
    է հուզում. "տեսնես, էս խևը էլ ի՞նչ է ուզում:" Լարե՜ք դուք ձեր ծով-համբերությունը, դեռ շա՜տ հեռու է հանգուցալուծումը:

    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Գնա, գտի՛ր ինձ համար
    Ինչ՝ Գտնելն Է Անհնար:
    Անունը թղթին գրի առ
    Ու պահիր մի տեղ հարմար:

    Լույսը բացվի, չբերես, -
    Փոշու կվերածեմ քեզ.
    Քանի որ ամեն տեսնելուց
    Քո մռթից զզվում եմ ես:

    Էլ աչքերդ մի չռիր,
    Հենց հիմա ճամփա բռնիր.
    Պետական հանձնարարանք է, -
    Ըմբռնումով ըմբռնիր:

    Զ Վ Ա Ր Ճ Ա Ր Ա Ր

    Ֆեդոտը տուն ետ եկավ, մութ ամպից էլ՝ քիթը կախ: Դեմքը՝ կավիճ սպիտակ,
    ոխ ու տագնապ՝ կրծքի տակ:
    Մարուսյան նրան մոտ է հմայում, բայց նա կնոջը հեռու է պահում: Ի՞նչ անի
    խեղճը, չլինի տրտում, երբ մահը կրունկն է նրա կոխկրտում:

    Մ Ա Ր Ո Ւ Ս Յ Ա

    Գալիս է ճաշի ժամը՝
    Բերնիդ ես դնում գամը:
    Երևի եփածս չունի
    Տատիդ եփածի համը:

    Ֆ Ե Դ Ո Տ

    Ինձ քո ճաշացուցակը
    Բացարձակապես թանկ է,
    Բայց խնդրում եմ ճիշտ հասկացիր՝
    Իմ վիշտը անհատակ է:

    Գլխիս ի՞նչ հող տամ ու քար,
    Չկա ոչ ելք, ո՛չ էլ՝ ճար.
    Արքան ճամփել է բերեմ Այն,
    Ինչ Գտնելն Է Անհնար:

    Մ Ա Ր Ո Ւ Ս Յ Ա

    Հոգ մի արա, ի՜մ չամիչ,
    Հանգիստ շունչ քաշիր մի քիչ:
    Ո՞ւր եք, հապա հանդե՛ս եկեք
    Տիտ Կուզմիչ ու Ֆրոլ Ֆոմիչ:

    Մարուսյան ծափ է զարկում ու հայտնվում են երկու ջահել աժդահակ:

    Թե հլու եք իմ խոսքին, -
    Հենց հիմա անցեք գործի:

    (դադար)

    Ա Ժ Դ Ա Հ Ա Ն Ե Ր

    Տիրուհի, ներող եղեք
    Դա մեր կարճ խելքից վեր է:


    Գծագիր, հատակագիծ
    Տուր, լուծենք վերի՜ց, տակի՜ց,
    Պետք է - վերջին սատանուն էլ
    Դուրս քաշենք մկան ծակից,

    Կապենք երկնքում կամար,
    Գանձեր բերենք անհամար...
    Բայց ո՞նց ախր մենք փնտրենք
    Ինչ Գտնելն Է Անհնար:

    Մ Ա Ր Ո Ւ Ս Յ Ա

    Ցավում եմ, ի՛մ Գլխավոր
    Ես քեզ օգնել չեմ կարող:
    Ուրեմն՝ ժամըն է որ դու
    Ճամփա ելնես հեռավոր:

    Արտասահմանում օտար
    Չլինես խեղճ ու անճար:
    Սրան-նրան խելքդ չտաս
    Կա հազար ցավ ու վթար:

    Բերանդ միշտ փակ պահիր,
    Ամենքին մի վստահիր,
    Հետևիր առողջությանդ,
    Կեր թթվասեր ու պանիր:

    Ֆ Ե Դ Ո Տ

    Ոնց ես ասո՞ւմ. - ի՜մ չամիչ
    Լա՜վ կլինի ամեն ինչ.
    Շնաձուկն էլ ինձ կուլ չի տա,
    Սև օ՜ձն էլ չի խայթի ինձ:

    Դու մենակ մի տրտմիր,
    Ֆիկուսը շուտ-շուտ ջրիր,
    Բալալայկադ ծնգացրու,
    Ինքդ քեզ հուսադրիր:

    Իսկ թե որևէ մեկը
    Գա, սիրաբանի հետդ՝
    Դռան ետևում դրված է
    Ողորմած պապիս փետը:

  2. #12

    Default Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

    Զ Վ Ա Ր Ճ Ա Ր Ա Ր

    Ֆեդոտը ճամփա ընկավ դեպ արտերկրյա արշավ: Էդ մասին լսեց դդում
    գեներալը, կորցրեց խելքի չեղած պաշարը: Վազ տվեց շտապ նա քրտինք ու քափ,
    որ թագավորին զեկուցի անձամբ: Հանդերձը ծակել, տեղն է նշանել խոստացված
    նախշուն շքանշանի:

    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Պրծիր, դուրս տուր ասածդ,
    Պատմիր տեսած-լսածդ.
    Լինի դառը ճշմարտություն,
    Թե կեղծավոր սուտ քաղցր:

    Թե խոսքը քո բերանի
    Ինձ իմ ափերից հանի՝
    Առաջիկա տասը տարում
    Տունդ՝ բանտը կլինի:

    Գ Ե Ն Ե Ր Ա Լ

    Զեկուցում եմ. մութուլուս
    Ֆեդյան տնից ելավ դուրս,
    Պրծացրինք մեր գլուխը
    Մենք նրանից սուս ու փուս:

    Ծուղակ ընկավ նա շատ փոս
    Ու էլ ետ չի գա անխոս:
    Բեր երկաթը տաք-տաք ծեծենք՝
    Գնանք քեզ խնամախոս:

    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Դայակ, ո՞ւր ես, անցիր դես,
    Քեզ համար նոր գործ բացվեց, -
    Էն մազերս, որ ճերմակ են,
    Պետք է մեկ-մեկ կտրատես:

    Որը ճերմակ չի լրիվ՝
    Սանրիր, մի թող խռիվ...
    Է՜յ, սանրդ կամաց տար-բեր
    Գլուխս մի՛ քրքրիր:

    Դ Ա Յ Ա Կ

    Թաղե՛մ գլուխդ ճաղատ.
    Ի՞նչդ սանրեմ, անհավատ:
    Գլխիդ վիճակը, թե՛ ներսից
    Ու թե՛ դրսից՝ շա՜տ է վատ:

    Քո ինչի՞ն է ա՛յ անխելք
    Էս տարիքում կինը պետք,
    Վաղուց, որպես տղամարդ դու,
    Չունե՛ս անհրաժեշտ արժեք:

    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Գլուխս թող ճաղատ է,
    Վճիռս՝ հո՛ հաստատ է:
    Պարսից շահն էլ է ճաղատ, բայց՝
    Կնանիք քառսուն հատ են:

    Ես՝ չե՛մ ուզում քառսուն հատ,
    Բայց մեկը - կուզեմ հաստատ:
    Թե՞, սեռական առումով ինձ
    Մեկ կին արմատն է՞լ է շատ...

    Դ Ա Յ Ա Կ

    Շահը, ա՛յ խելքից հյուծված,
    Ունի թե՛ ուժ, թե՛ կեցվածք,
    Իսկ դու երկու տակ ճկվում ես
    Քո թագի ծանրության տակ:

    Քեզ հարյուրդ անց տարիքում
    Ուժերդ չեն հերիքում,
    Գոնե եղածը խնայիր, -
    Մեղք ես ախր, ա՛յ, դդում:

    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր


    Դու քանի՞ գլխի տեր ես,
    Որ ինձ օրինակ բերես:
    Հերիք չի՞, քո խավոտ լեզվով
    Իմ գլխուղեղը քերես:

    Ի հեճուկս անձամբ քեզ՝
    Դեռ ի վիճակի եմ ես:
    Սիրո հարցում՝ տարիք չկա,
    Խորհուրդներդ պահիր քեզ:

    Դ Ա Յ Ա Կ

    Մեջդ չի մնացել շունչ,
    Լինես ասես պառավ շուն,
    Որ ոչ հաչում է, ո՛չ կծում
    Ու վնգստում է անքուն:

    Ուրիշ սրտի տիրանալ, -
    Պետք է ձգտում ունենալ.
    Իսկ քո տարիքում ձգտում են
    Քնել, քնած չմնալ:

    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր
    (գեներալին
    )

    Լռել-նստել ես տրտում
    Կարծիք չես արտահայտում,
    Թքած ունես, որ պետության
    Պատիվն են կոխկրտում:

    Դայակը կյանքս կերավ՝
    Դու սսկվել ես, անիրավ
    Լավ է գնալ գետն ընկնել,քան
    Քո պես պաշտպան ունենալ:


    Գ Ե Ն Ե Ր Ա Լ

    Ա՜յ, թե ունես դու հավես՝
    Կնկա հետ զրույց կանես.
    Ով ինչ ասի՝ ականջ մի դիր, -
    Դու շատ թունդ սիրեկան ես.


    Հպարտ հայացք, խրոխտ քայլք,
    Հեռվից նայես՝ ասես շահ...
    Մենակ, թագիդ ծանրությունից
    Գլուխդ է ընկնում կախ:

    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր
    (դայակին)


    Տեսա՞ր, տեղովը հիմար,
    Բայց արտահայտվեց արդար:
    Ես նրան հո զուր չե՞մ կարգել
    Պաշտպանության նախարար:

    Դու՝ ոչ ահ ունես, ոչ վախ
    Անպատվում ես աջ ու ձախ.
    Ու եսիմ ինչ խելք էլ չունես,
    Որ կարծիք հայտնես անկախ:

    Հաստատ լրտես ես որ կաս,
    Դու՝ է՛ն գլխից ես հակա:
    Ես քո հետ հետո կխոսեմ,
    Հիմա ժամանակ չկա:

  3. #13

    Default Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

    Զ Վ Ա Ր Ճ Ա Ր Ա Ր

    Արքան գնում է Մարուսյայի մոտ, որ հետը զրույց անի սրտամոտ: Էնպես
    թունդ է նա այսօր օծանվել, որ շքախմբի քիթն է խցանվել: Տանում է հետը մի լիքը
    սնդուկ քաղցրավենիք, ընկույզ ու պնդուկ: Մի խոսքով. տղա ես՝ արի ու տես թե
    արքան ո՞նց է գնում հարսնատես:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Մարդուդ գցել եմ թակարդ, -
    Խնդիր եմ տվել շա՜տ բարդ:
    Մի խոսքով - նրան էստեղից
    Արել եմ ես գլխառադ:

    Ես էստեղի արքան եմ,
    Եկել եմ՝ քեզ կին տանեմ:
    Լա՜վ տուն ու տեղ ունեմ դրած
    Ու թունդ էլ սիրեկան եմ:


    Մ Ա Ր Ո Ւ Ս Յ Ա

    Ֆեդոտը հանձն է առել
    Հրամանդ կատարել,
    Իսկ դու հոտած կկվի նման
    Նրա բնին ես թառել:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Նա քեզ էլ չի գուրգուրի,
    Չի ասի. "փերի՜", "հուրի՜",
    Մնում է որ դու կին դառնաս
    Թագավորին ամուրի:

    Դե՛հ, էլ քիթդ մի տնկիր,
    Հագնվիր, առաջ ընկիր,
    Ճակատագիրը քո ես եմ,
    Մոտ արի, ամուր գրկիր:


    Մ Ա Ր Ո Ւ Ս Յ Ա

    Ձերդ նորին բարձրություն
    Խելքիդ արա տիրություն:
    Ես իմ ամուսնուն կսպասեմ
    Մինչև խորունկ ծերություն:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Հավատա, բա՛ն եմ ասում.
    Զո՜ւր ես նրան սպասում, -
    Նա հիմա կոկոս կրծելով
    Շրջում է Կարակասում:

    Ինչ սուտ հույսով ապրելը,
    Ինչ՝ մաղով ջուր կրելը:
    Քո Ֆեդոտին, հենց իմացիր,
    Տվող տերը տարել է:


    Մ Ա Ր Ո Ւ Ս Յ Ա

    Գլխիս կրակ լցնես,
    Գլուխս էլ թռցնես՝
    Միևնույն է. քո նմանին
    Երբեք կին չեմ դառնա ես:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Զուր պոչ մի խաղացրու,
    Ինձ էլ, մի՛ բարկացրու:
    Մեր ստեղծվելիք օջախը
    Կռվի դաշտ մի դարձրու:

    Ասածիս լույսի ներքո՝
    Հավաքիր իրերը քո:
    Եթե փորձես հակառակվել՝
    Կկորչես ոտ ու ձեռքով:


    Մ Ա Ր Ո Ւ Ս Յ Ա

    Գնա՛, կորցրու հետքդ,
    Դու խարդախ ու անպետք ես:
    Չքվի՛ր, թե չէ՝ գլխիդ կգա
    Ֆեդոտի պապի փետը:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Հե՜յ, ո՞վ կա դռան ետև, -
    Էս դիվոտին կապոտեք:
    Գլուխս քիչ մնաց ջարդեր
    Ֆեդոտի պապի փետով:

    Դու բանտում խելքի կգաս,
    Կկակղես, օրապակաս
    Ու շուտ թե ուշ՝ ամուսնության
    Համաձայնություն կտաս:


    Մ Ա Ր Ո Ւ Ս Յ Ա

    Ինձ բռնելու համար - խելք
    Ու խելքից դուրս ջանք է պետք:
    Ցտեսություն: Կհանդիպենք,
    Երբ Ֆեդոտը տուն գա ետ:

  4. #14

    Default Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

    Զ Վ Ա Ր Ճ Ա Ր Ա Ր

    Ֆեդոտն անցավ սար ու ձոր տաս ամիս ու տասը օր: Կերավ խուրմա, կերավ
    դեղձ, - քիթը երբեք չկախեց: Հրաշքներ տեսավ էնքան-էնքան շատ, որքան տզզում
    է պետքանոցում ճանճ: Աշխարհ տեսավ ու զարգացավ հարկավ, բայց ինչ փնտրում
    էր՝ աչքովը չընկավ:
    Խեղճը օր-օրի թոշնում է, թախծում, հարազատ կնկա կարոտն է քաշում:
    Պետք է փնտրել, քանի դեռ հույս կա... Ու ուղևորվեց դեպ Ամերիկա:
    Կտրում է Ֆեդյան օվկիանոսը մութ, արևելքներից դեպի արևմուտք: Բայց
    ճամփի կեսն էլ դեռևս չանցած, երկնքի գույնը մեկեն փչացավ, բռնեց խելքից դուրս մի գեշ փոթորիկ ու կերած-խմած հուժկու մի ալիք էդ փտած նավին էնպե՜ս
    ապտակեց, որ տակ ու վերից հարյուր տեղ ծակեց: Ֆեդոտը վախից խորը քուն մտավ, իսկ առավոտյան երբ որ արթնացավ, տեսավ որ զուր էր տագնապ ու սարսափ. ալիքը նրան դուրս է նետել ափ:
    - Մի՞թե, - մտածեց նա, - էս է՝ որ կա էն, ինչը կոչվում է Ամերիկա:
    Երկա՜ր քարտեզը տվեց շուռ ու մուռ, տեսավ՝ Ամերիկա՜ն ո՞ւր, ի՜նքն ո՞ւր:
    "Գլխակեր" - էսպես է կոչվում էս կղզին: Մի փոքրիկ կետով է նշված քարտեզին:
    Ֆեդոտը նստել, կշռում է, դատում ու իրավիճակն է գնահատում.


    Ֆ Ե Դ Ո Տ

    Թագավորի քմայքով
    Անցա հարյուր գետ ու ծով,
    Բայց ավելի քան զզվելի
    Տեղ չի ընկել իմ աչքով:

    Կղզու վրա էս նվազ
    Մենակ քար է ու ավազ ,
    Ինչքան աչքըդ կտրում է, -
    Ոչ ծառ կա, ոչ՝ թուփ, ոչ՝ վազ:

    Թե ջուր լիներ խմելու,
    Կամ՝ որևէ ուտելիք...
    Էնքա՜ն սոված եմ, որ հիմա
    Մոլախոտ էլ կուտեի:


    Ձ Ա Յ Ն

    Ուտել ուզողս ո՞վ է, -
    Թող բարեհաճի քովս.
    Խոհանոցս համով-հոտով
    Ուտելիքների ծո՜վ է;

    Ա՝ռ քեզ, որպես օրինակ,
    Գառան խորոված դմակ,
    Էս էլ՝ բլիթ հենց նոր թխած,
    Էս՝ տնական կարկանդակ:

    Երշիկեղեն ու պանիր,
    Խավիար, թե սև, թե՝ կարմիր,
    Էս էլ՝ կարիբյան խեցգետին,
    Թութ, ձմերուկ ու չամիչ:

    Հայտնվում են ուտելիքներով լի սեղանները:


    Ֆ Ե Դ Ո Տ

    Էս ոտքից դուրս ու ավեր
    Կղզում ո՞վ է թաքնվել:
    Կամ աշխարհն է ողջ խելագար,
    Կամ էլ՝ ես եմ խփնվել...

    Արժանավոր հարկի տեր,
    Արգո անձդ հանդես բեր.
    Պատիվ արա, - սեղան նստիր,
    Հետս մի կտոր հաց կեր:

    Քո կղզում էս բուսամերկ
    Բախտակից եղբայր ենք մենք.
    Ծանոթանանք, ասենք-խոսենք,
    Մի-մի բաժակ բան խմենք:


    Ձ Ա Յ Ն

    Ցավոք սրտի՝ տեսքն իմ
    Ինձ համար էլ է գաղտնիք:
    Ինքս էլ եմ կասկածի մեջ, -
    Առկա՞ եմ ես, թե՝ տեսիլք:

    Միտք եմ անում, - չգիտեմ.
    Հաց կա, բայց, ինչո՞վ ուտեմ,
    Նստարանին ինչո՞վ նստեմ,
    Քիթ չունեմ, - ո՞նց հոտոտեմ:

    Անհամ, անհոտ, անգույն եմ,
    Կյանքս դառն ու դժգույն է...
    Ելքը կախվել պրծնելն է՝
    Բայց դե ո՞ւր է... Վիզ չունեմ...


    Ֆ Ե Դ Ո Տ

    Ես էլ ընկած ճանապարհ,
    Քե՛զ եմ փնտրում անդադար.
    Դու՝ Էն Էս, Ինչը Որ Չկա
    Ու Գտնելն Է Անհնար:

    Փոխանակ տանջվես անօգ
    Առանց ոտ, ձեռ, սիրտ ու թոք՝
    Արի, եղբայր, ես քեզ տանեմ
    Ռուսաց թագավորի մոտ:

    Ճամփա է, կդիմանաս,
    Նորություններ կիմանաս,
    Ժողովրդի նիստ ու կացով
    Ու տեսքով կհիանաս:


    Ձ Ա Յ Ն

    Նախաձեռնությանը քո
    Կողմ եմ զույգ չեղած ձեռքով.
    Գրողի ծոցն էլ կարշավեմ
    Ես քո դրոշի ներքո;

    Ոչ հաց է ինձ պետք, ոչ՝ ջուր,
    Մենակ դու հրաման տուր:
    Ես քեզ ծառա, եթե օգնես
    Փոխել կյանքս էս տխուր:

    Գործ բռնիր, - կօգնեմ կողքից,
    Ճամփիր Մագադան, Սոչի...
    Ես քեզ համար, եթե պետք է,
    Կգտնեմ պայտած ոջիլ:


    Ֆ Ե Դ Ո Տ

    Ոջիլը վատ չի, ոչի՛նչ, -
    Բայց դե, էստեղից-Սոչի
    Չենք կարող լողալ երկուսով՝
    Կախված ոջիլի պոչից:

    Կարիր ամուր առագաստ,
    Սարքիր նավակ, կամ էլ՝ լաստ, -
    Եթե դու, ըստ քո ասելու,
    Վարպետ ես ամենահաս:

    Դե՛, քեզ պետք է շտապել,
    Էս բոլորը պատրաստել,
    Քանի որ մեզ Ռուսիայում
    Շատ երկար են սպասել...

  5. #15

    Default Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

    Զ Վ Ա Ր Ճ Ա Ր Ա Ր

    Թագավորն իր ժամանակը չի ուզում վատնել իզուր. նա մարդակերների ցեղի
    դեսպանին է կանչել հյուր: Անգլիացին, ֆիննը, լեհը ոտք են առել ու փախել են,
    նրա ճամփած հրավեր-ազդին եկել է էս կապիկազգին: Ու հիմա, էդ մավրի առաջ,
    թռչկոտում է, ինչպես մի այծ: Հասկացնում է. "Աղջկանս՝ առ ու էս հսկա երկրին
    տեր դառ:" Տես, ինչքա՜ն է գործը լռվել, որ սրան է փեսա բռնել: Ինչի՜ ասես մարդ
    չի դիմում, երբ աղջիկն է տանը մնում:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Բարե՜վ ձեզ, հազա՜ր բարի,
    Ո՞ւր էիք էսքան տարի,
    Բարեմաղթություններս՝ ձեր
    Ժողովրդի՛ն քաջարի:


    Հաճո չէ՞ Ձեր Վեհ Անձին՝
    Տիրել մեր ձիու սանձին...
    Այլ կերպ ասած, - զրույց անել
    Դստերս հետ՝ առանձին:


    Դ Ա Յ Ա Կ

    Ճարտար բերանդ բացել, -
    Գլխիս Սոկրատ ես դարձել:
    Քո դեսպանը, շատ կներես,
    Նախրի մեջ է մեծացել:


    Քո էդ վայրի երկրացին
    Գցում է դեռ աքացի:
    Մարմինն էլ՝ դիփ-տկլոր է
    Ամոթի տեղից բացի:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Ես գերան եմ, դու՝ ցեց ես,
    Գործերիս՝ քար կգցես:
    Արտասահմանների առաջ
    Ինձ արել ես սևերես:


    Գալիս են աղջկատես՝
    Դու շեմքից չես թողնում ներս:
    Ասա տեսնեմ. աղջկանս
    Մարդու պիտ տա՞նք վերջապես:


    Դ Ա Յ Ա Կ


    Ախր մի նայիր դրան, -
    Մարդու տեսք չկա վրան,
    Գիշերը, թե երազիդ գա,
    Քեզ կանի քնահարամ:


    Քիչ թե շատ կինը կարգին
    Սրա կողքին չի պառկի,
    Համ էլ, մարդակերը ընչի՞
    Պիտ տեր դառնա քո հարկին:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Չվիճենք՝ լա՜վ է, լավ չի՜,
    Եկ պինդ բռնենք՝ չփախչի:
    Աղջիկս էլ, իրեն տեսքով,
    Թոնրան կարմիր գաթա չի:


    Տվյալ իրավիճակում
    Լավ թե վատ՝ չեն վիճարկում:
    Կյանքում բաժին չունի նա
    Ով ձեռքն ընկածը չի ճանկում:


    Դ Ա Յ Ա Կ

    Կամի տավար է մաքուր.
    Չի հարցնում կոշտ-փափուկ, -
    Երեկ, միջանցքի սեղանը
    Կրծեց հաճույքով հատուկ,


    Իսկ այսօր, նախաճաշին,
    Խժռեց կահ-կարասին:
    Խաչը վկա, - պատկանում է
    Գիշատիչների դասին:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Մի՛ թող որ ինքն ասի,
    Նա իմ հյուրն է, իմացիր,
    Ինչ սրտովն է՝ տուր թող ուտի.
    Թե փայտ, թե՝ կահ-կարասի:


    Մի՛ փորձիր վիճաբանել,
    Թող կրծի թեկուզ ավել,
    Միմիայն թե համաձայնի
    Աղջկաս հետ նշանվել:


    Դ Ա Յ Ա Կ

    Քո դեսպաններն անկուշտ են,
    Հոտած լեշ էլ տաս՝ կուտեն,
    Բայց էս մեկից զգույշ մնա, -
    Սրա միտքը խախուտ է,


    Մարդակեր է, հավատա,
    Քթիդ տակ մի խնդմնդա.
    Վաղը, մյուս օր սոված մնաց՝
    Աղջկադ էլ կուլ կտա:


    Ա Ր Ք Ա Յ Ա Դ Ո Ւ Ս Տ Ր

    Սրան մարդամե՞ջ հանել...
    Շրջապատն ապականե՞լ...
    Սատանան էլ քո գործերից
    Չի կարող գլուխ հանել:


    Ինձ, թող մարդակերը քո
    Ցողի, շաղի էլ ոսկով,
    Մեկ է՝ վայրի կրքին նրա
    Չեմ գնա ես երբեք զոհ:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Դեսպանին կողքի կանչիր,
    Երես-մերեսը պաչիր,
    Ես էլ թանկ-թանկ նվերներ տամ, -
    Միգուցե և չփախչի:


    Թե չէ՝ սովից էլ վայի
    Հերիք է վրեդ նայի -
    Մարդակերությունը նրան
    Երբեք էլ չի հմայի:


    Ա Ր Ք Ա Յ Ա Դ Ո Ւ Ս Տ Ր

    Սազական չի քո բարքին,
    Որ բռնանաս իմ կամքին.
    Թո՛ւյն կխմեմ, բայց չեմ դառնա
    Երբեք մարդակերի կին:


    Փայփայում եմ ես մի հույս.
    Ֆեդոտն է անտարակույս
    Իմ ընտրյալը, այլապես՝
    Կդառնամ պառաված կույս:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Հերիք չի՞ թութակի պես
    "Ֆեդոտ" կանչես քեզ ու քեզ:
    Էդ աղքատ որսորդից բացի
    Ուրիշ բան ու գործ չունե՞ս:


    Քո Ֆեդոտը վաղուց է
    Իրեն գլխին քար գցել
    Ու Եսիմորտեղստանում
    Ոտքերն է երկինք ցցել:


    Ա Ր Ք Ա Յ Ա Դ Ո Ւ Ս Տ Ր

    Քո երեսից խեղճն անդուլ
    Ընկավ օտար դռնեդուռ:
    Որպես բողոքի ցույց քո դեմ՝
    Սկսում եմ հացադուլ:


    Չե՛մ ուտի միրգ թանկանոց
    Էն դույլով մեկ փթանոց,
    Կհյուծվեմ, կհիվանդանամ
    Ու կընկնեմ հիվանդանոց...


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Մատդ որ կողմը տնկես, -
    Դուստր, նախարար, ընկեր
    Ազատամիտ գաղափարի
    Թակարդի մեջ են ընկել:


    Անկարեկից եք դառե՜լ,
    Կոկորդիս դեմ եք առե՜լ;
    Ես ո՞ւր գլուխ առնեմ-փախչեմ...
    Վառե՜լ եք դուք ինձ, վառե՜լ...

  6. #16

    Default Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

    Զ Վ Ա Ր Ճ Ա Ր Ա Ր

    Բոլորեց տարին, հաջորդը, մինչ տուն ետ եկավ Ֆեդոտը: Բայց թե տուն լիներ՝ փա՜ռք էր, տան տեղը մի կմաղք է: Փուլ է եկել ամեն ինչ, աճել է մացառ, եղինջ: Մացառուտի մեջ էդ խուլ թառել է աղավնին տխուր:


    Ֆ Ե Դ Ո Տ

    Ա՛յ կին, ո՞ւր ես, սեղան բաց
    Ամուսնուդ առաջ սոված:
    Բե՛ր վերջապես իմ հարկի տակ
    Մի կտոր ուտեմ ես հաց:


    Ինչ համով բան ունես՝ բեր.
    Մեղր, կարագ, թթվասեր,
    Հողամասից՝ բանջարեղեն,
    Այգուց՝ բազմազան մրգեր:


    ...Էս ի՞նչ է: Տանս միջում
    Մենակ քամին է փչում...
    Տեսնես հո բան չի՞ պատահել:
    Սիրտս բարին չի հուշում:

    Աղավնին կրկին վեր է ածվում Մարուսյայի

    Մ Ա Ր Ո Ւ Ս Յ Ա

    Ֆեդոտ, բարի վերադարձ,
    Մեկ էլ գնաս, - ե՞րբ կգաս:
    Քո էդ երկար ուշացումով
    Գցել ես մեջս կասկած:


    Երևի թե՝ դրսերում
    Աղջիկներ շատ կան սիրուն
    Ու դու փափուկ բույն ես դրել
    Նրանց մատաղ սրտերում:


    Ֆ Ե Դ Ո Տ

    Երանի քո հավեսին.
    Միլիոն Էլսի ու Ջեսսի
    Գիտես, որ իմ աչքում չարժեն
    Քո մի եղունգի կեսին:


    Էդքան ծովեր ու լճեր
    Կտրելս իզուր չէր.
    Կատարեցի հրամանը
    Թագավորի փառասեր:


    Մ Ա Ր Ո Ւ Ս Յ Ա

    Թե իմանայիր, Ֆեդոտ,
    Ո՞ւմ համար ես մաշում ոտք, -
    Ոչ մի տեղ էլ չէիր գնա,
    Այլ կմնաիր ինձ մոտ:


    Ետքիցդ խցկվեց ներս,
    Երեսն՝ արած շա՜ն երես,
    Կպա՜վ, սկսեց համոզել
    Որ իրեն կին դառնամ ես:


    Ֆ Ե Դ Ո Տ

    Ի՞նչ ես ասում... Վա՜յ ես քո...
    Անաղուհաց շա՛ն լակոտ:
    Ա՛ռ, թե մեկ էլ կծառայեմ
    Ես քո դրոշի ներքո:


    Լա՜վ, թագավոր աներես,
    Քո գլխին կսարքեմ ես.
    Էնպես կանեմ՝ որ բամբակից
    Ջուրը կաթ-կաթ դու խմես:


    Ով ուտում է քո տուրքը, -
    Պիտ ճանչնա իր մսուրքը:
    Էսօր - վաղը իմ երեսից
    Կսրբեմ ես էս թուքը:

  7. #17

    Default Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

    Զ Վ Ա Ր Ճ Ա Ր Ա Ր


    Շատ խիստ բարկացավ Ֆեդոտը, ծանոթ-հարևան հավաքեց մոտը, համոզման
    եկան բոլորը որ կապը կտրել է թագավորը:
    Պավելը վերցրեց ավելը, Ուստիանը վերցրեց եղանը, Իգնատը վերցրեց մախաթը ու Ֆեդոտի հետ անվհատ ճամփա ընկան դեպի պալատ:
    Ճանապարհի վերջին կեսին գեներալին հանդիպեցին: Նա հենց արշավը էդ տեսավ, իսկույն ամեն ինչ հասկացավ: Կծիկ դառավ ու կուզեկուզ ետ փախավ, որ
    անի զեկույց.


    Գ Ե Ն Ե Ր Ա Լ

    Դարպասի առաջ, բակում,
    Ժողովուրդ է հավաքվում:
    Կարծում եմ, էդ անբանները
    Հեղաշրջման են հակվում:


    Ֆեդոտըն է դրդողը:
    Պոկել է դեմքի քողը
    Ու ուզում է հիմքից ցնցել
    Քո ոտքի տակի հողը:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Բա դու ի՞նչ... շատ կներես...
    Մենակ լուր տանես-բերես:
    Ի պաշտոնե, կարծեմ դու իմ
    Հանգստին պիտ հետևես:


    Հինգշաբթի, անձրևից ետ,
    Մեդալ կտամ արտահերթ:
    Գնա՛, տես թե ի՞նչն-ինչո՞ց է.
    Լեզու գտիր նրանց հետ:


    Գ Ե Ն Ե Ր Ա Լ

    Մեդալներդ քեզ պահիր,
    Հրե՛ն, կախ արա գահիդ:
    Նրանց անվերջ զընգզնգոցն է
    Պատճառն իմ գլխացավի:


    Քեզ վտանգից ազատել, -
    Ինձ ձեռնըտու չի արդեն:
    Քո նմանին՝ մարդիկ պետք է
    Իրենց ատյանով դատեն:



    Զ Վ Ա Ր Ճ Ա Ր Ա Ր


    Հետո՝ անխելք է կասեն. տեսա՞ր ոնց լեզուն բացվեց:
    Բարկացել է արքան սաստիկ՝ կուզե խփի աչքատակին... Բայց դե պահը էն չի,
    գիտես, որ հարվածով հարցը լուծես:
    Կանգնեց շեմքին թագավորը, խոժոռ նայեց շուրջ-բոլորը, տեսավ. էնքա՜ն ժողովուրդ կա՝ ասես ողջ աշխարհն է ներկա.



    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր


    Ես ձեր էն ի՛նչն եմ ասել, -
    Էս ո՞ւր եք տվել-հասել.
    Էստեղ ձեզ հո Փռանսիա՞ չի՝
    Որ ոտքի եք բարձրացել:


    Ո՞վ է Սիբիրի կարոտ, -
    Հերթով դուրս եկեք ինձ մոտ:
    Էնտեղ խելքի կգաք, հենց որ
    Ցրտահարեք ձեռ ու ոտ:


    Ֆ Ե Դ Ո Տ

    ՄԵր խելքը՝ միշտ մեզ հետ է,
    Դո՛ւ, արքա, լավ է՝ քեզ տես,
    Փա՜ռք աստծո. դեռ տարբերում ենք
    Մենք սնամեջից՝ սերտը:


    Ինձ ի՞նչ մութ նպատակով
    Դու գցեցիր ծովից-ծով.
    Արդյոք ո՞չ, որ պսակվեիր
    Կնոջս հետ գողեգող:


    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր


    Ի՞նչ հրեշավոր միտք է
    Դատարկ գլուխդ մտել:
    Քեզ ո՞վ է իրավունք տվել՝
    Իմ ա՛նձը վարկաբեկել:


    Ես՝ դիրքովս պետական
    Աչք դնեմ խալխի կնկա՞ն.
    Դե արի ու էս հիմարին
    Ճամփիր զբոսաշրջության:



    Ֆ Ե Դ Ո Տ


    Գոռգոռոցդ չգցես:
    Քո տնվորը հո չե՞մ ես:
    Ֆիզիկապես կպատժեմ,
    Թե էսպես շարունակես:


    Արարքներդ չունե՛ն վերջ
    Էստեղից՝ Չերեպովեց:
    Ի դեմս ինձ՝ դու թքել ես
    Ժողովրդիդ հոգու մեջ:

  8. #18

    Default Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր

    Դու վատից էլ շա՜տ վատթար
    Բան ասեցիր անարդար.
    Ժողովրդիս հո՜գսն է, որ ինձ
    Չի տալիս քուն ու դադար:


    ...Ժողովուրդս՝ խե՜ղճ, անկի՜րթ,
    Աշխարհը՝ խարդա՜խ, անսի՜րտ...
    Էդ մասին եմ միշտ մտածում,
    Երբ... ուտում եմ ձկնկիթ:


    Կամ՝ խմիչքին զոռ տալիս
    Երբ աչքիս քուն չի գալիս, -
    Ժողովրդիս հո՛գսն է մենակ
    Որ ինձ հանգիստ չի տալիս:


    Գեներալն է էդ անպետք,
    Կորցրած պատիվ ու խելք՝
    Բարի, անբասիր անվանս
    Կպցրել ցեխ, մուր ու կեղտ:


    Գ Ե Ն Ե Ր Ա Լ


    Սո՜ւտ է խոսում... Եղբա՛յրքս
    Ձեզ ընդդեմ՝ գցեմ քա՞յլքս...
    Չէ որ ձեզ համար կռվում եմ
    Ես կորցրել ձախ աչքս:


    Այս պահից՝ համաձայն եմ
    Ես ձեր քայլերին ամեն:
    Շահագործող վերնախավին
    Էլ չե՛մ ուզում պատկանել:



    Մեղավորը էս խնդրում
    Կախարդ պառավն է ջադու,
    Որ լարում է Ֆեդոտ, քո դեմ
    Խարդավանքներ անդադրում:


    Ո՞ւր ես կորել, անզգամ,
    Բարեհաճիր հանդես գալ.
    Ես ուզում եմ թրահարել
    Գլուխդ երկու անգամ:



    Ջ Ա Դ Ո Ւ

    Ես՝ կերպար եմ գրական, -
    Ցավոք, ոչ շատ դրական:
    Ունեմ ինքնուս կախարդի
    Գրավոր վկայական:


    Գիտեք թե հենց հոժա՞ր եմ
    Մութ որոգայթներ լարել...
    Ես մի միամիտ, անպաշտպան,
    Անարատ, անմեղ գառ եմ:


    Չար պատահվածքին գերի
    Խոտոր ուղու ոտք դրի...
    Պատահականությունն էլ ինձ
    Մի օր դարձի կբերի:


    Թե դատ անել շա՜տ է պետք՝
    Էս երկուսին դուք դատեք.
    Սրանք ինձնից տասնապատիկ
    Անիրավ են ու անպետք:



    Ֆ Ե Դ Ո Տ


    Հերի՛ք իրար միս ուտեք:
    Էս ի՞նչ գեշ ժողովուրդ եք:
    Մի փորձեք զուր արդարանալ, -
    Երեքդ էլ՝ օձի ճուտ եք:


    Ձեր գլխին արժեր կարդալ
    Առանց դատ՝ հաշվեհարդար:
    Բայց մենք, ձեզ պես տմարդի չենք.
    Կդատենք դատով արդար:



    Թ Ա Գ Ա Վ Ո Ր


    Մեղա ինձ, ազի՜վ որսորդ.
    Ես՝ մողե՜ս եմ, ճիճո՜ւ, ո՜րդ.
    Աքսորիր ինձ՝ Օրյո՜լ, Տուլա՜,
    Աքսրիր ինձ՝ Բելգորո՜դ...


    Մենակ, ոչ Ուլուզմուգտակ, -
    Էնտեղ, բաց երկնքի տակ
    Կդառնամ, արևդ վկա՝
    Անտեր էշի նահատակ:



    Գ Ե Ն Ե Ր Ա Լ


    Ես էլ մեղքի ունեմ մաս.
    Եվ պատրաստ եմ ու կազմ
    Պատիժը իմ պատվով կրել, -
    Ուղարկեք ինձ՝ պատերազմ:


    Պատերազմ չկա, - ոչինչ,
    Ճամփեցեք ամե՜ն ինչի.
    Մենակ՝ հունիսից-օգոստոս
    Ու՝ Անապա, կամ՝ Սոչի:



    Ջ Ա Դ Ո Ւ


    Բա ինձ նման խեղճ այրուն
    Ո՞ր կողմ եք ճանապարհում.
    Առանց էն էլ անտերության
    Կրակի մեջ եմ այրվում:


    Թե խղճում եք շատ թե քիչ՝
    Աքսորեցեք ինձ Ուգլիչ.
    Էնտեղի օդը, ասում են,
    Կենարար է ու բուժիչ:



    Ֆ Ե Դ Ո Տ


    Մեր լվացքի մեծ տաշտով
    Կգցենք մենք ձեզ բաց ծով;
    Ներող եղեք, նավակ չենք տա՝
    Բավարարվեք եղածով:


    Կտրեք օվկիանոսն անծեր,
    Հասեք կղզուն Գլխակեր
    Ու որպեսզի չձանձրանաք՝
    Իմ բայանը՝ ձեզ պարգև:


    Հասակակիցն է դարի,
    Լրիվ ընկել է հալից,
    Բայց պետք կգա, եթե զգաք
    Դուք մշակույթի կարիք:

  9. #19

    Default Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

    Ա Ր Ք Ա Յ Ա Դ Ո Ւ Ս Տ Ր


    Թքած ունեմ խորապես
    Խնդրո էությանը ես:
    Սրանց գործունեությունը
    Մի օր պետք է գտներ վերջ:


    Արքա հորիցս անխիղճ
    Տեսել եմ ես միայն վիշտ:
    Նա ուզում էր մեզ իրարից
    Ֆեդոտ, բաժանել ընդմիշտ:


    Այսօր, ահա, վերջապես
    Նա հռչակվեց գահընկեց:
    Կարող ես առաջարկություն
    Ինձ անել պաշտոնապես:



    Ֆ Ե Դ Ո Տ


    Ունեմ ես գլխիս տանիք,
    Լավ կին, ամուր ընտանիք
    Ու երկրորդ կնոջ չունեմ
    Առանձնահատուկ կարիք:


    Դ Ա Յ Ա Կ


    Որսն ինքն է ընկել ցանցը.
    Չե՞ս ջոկում չորից թացը:
    Էդ էր պակաս՝ քիթը տնկեր
    Քո նման ոռաբացը:


    Թե գիտես, օրապակաս,
    Դու հենց մի հատ ես, որ կա՞ս:
    Գիտցիր. ուզողները ծով են
    Ու քեզնից էլ ոչ պակաս;


    Բոլորը սրտաթրթիռ
    Խելոք շարվել են հերթի՝
    Մրցակցում են, որ տիրանան
    Արքայադստեր սրտին:


    Մի օր, լուսաբացի հետ
    Եկան հույն, թուրք, չին ու շվեդ,
    Բոլորին էլ մեկից մերժեց
    Ու շեմքից դարձրեց ետ:


    Էլ մի քից-բռնի իզուր
    Ու գիժ-գիժ էլ դուրս մի տուր, -
    Հազիվհազ քո բախտի առաջ
    Բացվել է լուսավոր դուռ:


    Ֆ Ե Դ Ո Տ


    Ես ոչ թուրք եմ, ոչ՝ շվեդ,
    Գործ չունեմ ոչ ոքի հետ:
    Ու կնոջս հետ մի բարձի
    Կմնամ ես առհավետ:


    Ա Ր Ք Ա Յ Ա Դ Ո Ւ Ս Տ Ր


    Ասել է թե՝ չե՞ս ուզի
    Դառնալ դու ինձ ամուսին...
    Որ էդպես է, շատ ուշադիր
    Իմ որոշումը լսիր.


    Եթե չհասնեմ հանկարծ
    Ինչի ձգտում եմ սրտանց՝
    Հպարտ գլուխդ դահիճը
    Վաղը կգլորի ցած:



    Դ Ա Յ Ա Կ


    Քեզուքեզ դուրս ես տալիս.
    Որտե՞ղ կգտնես դահիճ:
    Նա, հենց հորդ գլորեցին՝
    Փախավ, թողած ամեն ինչ:


    Ստեղծվել է դրություն,
    Երբ չկա այլընտրություն.
    Մի բառ պետք է անգիր անել՝
    Ժո-ղո-վըր-դա-վա-րութ-յուն:


    Արի, դու էս գեշ ժամին
    Փախիր, գնա Մայամի,
    Մինչև տեսնենք ե՞րբ է կոտրում
    Ամբոխի քթի քամին:


    Ֆեդոտ, դրան մի լսիր,
    Խոսում է ներսից-դրսից,
    Շատ գիրք կարդալուց՝ մտքերը
    Դառել են խռիվ-խսիր:


    Դյումային խելքը տվել,
    Շրջապատից կտրվել,
    Իրական աշխարհը թողած
    Եսիմ որտե՞ղ է չվել:



    Ֆ Ե Դ Ո Տ


    Մի՛ տխրիր դու անտեղի.
    Աղի արցունք մի հեղիր:
    Էն, որ ուզածդ չստացվեց՝
    Ինձ, ինչ խոսք, ներող եղիր:


    Բայց քանի որ քո հարցում
    Պետք է հատուկ մոտեցում, -
    Խոստանում եմ ճարել, բերել
    Ես քեզ հարմար փեսացու:


    Անադիրից՝ Արկադակ
    Լրիվ կտամ ոտքի տակ,
    Աշունքվա վերջին շաբաթին
    Քեզ հաստատ մարդու կտանք:


    Ա Ր Ք Ա Յ Ա Դ Ո Ւ Ս Տ Ր


    Համաձայն եմ ես, սակայն,
    Ունեմ մի հատուկ պայման.
    Էդ թեկնածուն պետք է լինի
    Ամեն ինչով քեզ նման:


    Իշխան լինի, թե՝ պահակ,
    Ֆին, չեխ, թե կարակալպակ
    Միևնույն է: Միայն թող նա
    Լինի քեզ հետ նմանակ:



    Ֆ Ե Դ Ո Տ


    Պայմանդ, էակ քնքույշ,
    Ես հաշվի կառնեմ անշուշտ.
    Չնայած՝ դժվար է գտնել
    Ինձ նման երկրորդ նմուշ:


    Մանավանդ խելքի հարցում.
    Հետս ոչ ոք չի մրցում,
    Ու վստահ եմ, որ դու նույնպես
    Դրանում չես կասկածում:


    Խոստումը տղամարդու
    Սուսերից էլ է հատու,
    Էնպես որ՝ դու պատրաստվիր
    Աշունը գնալ մարդու:


    Ազնի՜վ հասարակություն,
    Բոլրիդ ի գիտություն.
    Հիմա պետք է ուտենք, խմենք,
    Անենք քեֆ-ուրախություն:


    Հաղթական քիմքին հարմար
    Ուտեստներ բեր մեզ համար,
    Ո՞ւր ես, որ Աշխարհում Չկաս
    Ու Գտնելն Է Անհնար:



    Ձ Ա Յ Ն


    Ես աննկատ ու համեստ,
    Կանգնած ամբոխի մեջ՝
    Սպասում եմ՝ ե՞րբ կգտնի
    Քո համագումարը վերջ:



    Ֆ Ե Դ Ո Տ


    Դե՛, էլ պարապ մի մնա, -
    Սփռոց գից, սեղա՜ն բանա,
    Ու էնպե՜ս մեզ հյուրասիրիր,
    Որ մեր փորը զարմանա.


    Մի կաթսա տհալ քանդիր,
    Բեր հալվա Սամարղանդի,
    Էնպես մրգեր, որ աճում են
    Էստեղից յոթ ծով անդին:


    Դիր սփռոցին, իրար կողք
    Խաշ, ծեծած սխտոր ու բողկ:
    Սերկևիլ, խավոտ կեղևով,
    Սալոր, - կեղևով ողորկ:


    Բեր նաև կարմիր մաճառ,
    Խաշլամա, խորոված գառ:
    Էնպես մի քեֆ պիտ անենք, որ
    Զարմանա արար-աշխարհ:


    Իսկ թե մեկն ընկնի կողի
    Ու պահանջի թունդ օղի, -
    Մի՛ ափսոսա, նա հաղթո՛ղ է,
    Հալա՜լ լինի հաղթողին:


    Զ Վ Ա Ր Ճ Ա Ր Ա Ր


    Էդ քեֆին՝ ես էլ եղա, մի կուշտ սև խավիար կերա: Պռոշը կերավ բորշչ, Ֆիլատը կերավ սալաթ, իսկ Ֆեդոտը մեր հերոս, կերավ չոր մաղադանոս: Հենց մաղադանոսը հատեց՝ հեքիաթն էլ ավարտվեց:
    Էն, որ հեքիաթն անխելք է՝ զվարճարարի մեղքն է: Բռնես, հիմարին փակես, ուզածիդ պես քոթակես: Բայց տես, որ անհնար է. չէ՞ որ խեղճը հիմար է:
    Նորություն չի, որ գիժը է՛ս կյանքում... անպատիժ է:


    25.02 - 05.09 2003 год

  10. #20

    Default Re: Որսկան Ֆեդոտի մասին հեքիաթ

    Այլ թարգմանություններ.




    Леонид Филатов

    "О, не лети так, жизнь!"


    Մի սլացիր, ո՜վ, կյանք,
    Ոտքդ, քիչ գցիր կախ,
    Շատերն ապրում են, տե՛ս,
    Անհոգ, մարմանդ, անշտապ:
    Իսկ ես, - հրթիռ ասես,
    Առած վայրի ընթացք.
    Անկառավարելի,
    Անղեկ, անարգելակ:


    Մի՛ սլացիր, ո՜վ, կյանք,
    Քառասունն անց եմ ես,
    Թող տուր, ընկեր դառնալ
    Հարբեցողին թշվառ.
    Ինձ չէ, նրան գոնե
    Թեթևակի խղճա -
    Նա, խմելու, ունի
    Կարիք, ո՛չ սոսկ հավես:


    Մի՛ սլացիր, ո՜վ, կյանք,
    Քայլքդ գցիր հատ-հատ.
    Տե՛ս, մի փոքրիկ քաղաք,
    Ազդագիր կա փակցված:
    ՈՒ թող որ ես երբեք
    Դահլիճ չեմ մտնի, բայց,
    Կիմանամ. բեմ տեսավ
    Ներկայացումը այդ:


    Մի՛ սլացիր, ո՜վ, կյանք,
    Դու, ինձ կոփող, թրծող:
    Այս աշխարհը, թույլ տուր
    Մտապահել մի քիչ:
    ՈՒ, թե բախտս բերի,
    Մոռացած հոգս ու վիշտ՝
    Մեկին գեթ պարգևել
    Սիրո բերկրանք ու դող:


    Մի՛ սլացիր, ո՜վ, կյանք.
    Տուր ինձ թեկուզ տանջանք,
    Միայն թե՝ դանդաղ հոսիր,
    Կուզես՝ լլկիր, զրկիր,
    Բանտիր, հիվանդացրու,
    Կամ՝ ջարդուխուրդ արա...
    Ամեն բանից ելք կա՛
    Լոկ՝ մի՛ սլացիր, կյանք:

Page 2 of 4 FirstFirst 1234 LastLast

Bookmarks

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •