«Դրսի» հայերն ու Հայաստանի դրությունը
Արդեն կես տարի ա ապրում եմ Հայաստանից հեռու։ Չգիտեմ երբ եմ հետ գնալու ու ոնց։ Որ ասեմ արդեն հարմարվել եմ ստեղի կյանքին՝ սուտ կլինի։ Բայց մի բան արդեն հասկացել եմ։ Ստեղ (Կանադայում) Հայաստանցի հայերի մեծամասնությունը մի առանձնահատկություն ունի։ Հայաստանից եկած ամեն լավ տեղեկություն գրեթե անտեսվում է։ Ցանկացած վատ լուր ուռճացվում ու չափազանցեցվում է։ Պատճառը՞։ Երեւի թե ինքնաարդարացումը։ Իենք իրենց պետք է հավատացնեն, որ Հայաստանում վատ էր, դրա համար են փախել։
Ու նաեւ ըստ էտ բնավորության գծի կարելի է հստակ տարբերել, թե ով է «փախել» Հայաստանից, իսկ ով ուղղակի էմիգրացիա արել՝ տեսնի ոնց ա ստացվում։ Ով ա զզվում Հայաստանից, իսկ, ով սկի հստակ չի կարա ասի ինչի ա Հայաստանը թողել-եկել Կանադա։ Իմպեսներն ել կան, որ տուն մուն չեն ծախել, ուղղակի էմիգրացիայի ծրագրից են օգտվել ինչ-ինչ գործեր անելու համար(բիզնես վիզայի փոխարեն)։ Էդպեսիներն էլ կան, որ հստակ գիտեն, որ մինչեւ անձնագիր ստանալն են մնալու Կանադայում, իսկ հետ հետ են գալու Հայաստան։ Մի հատ փորձի դրանց Հայաստանի մասին վատ բան ասես։ Մի հատ փորձի համեմատես Կանադան ու Հայաստանը։ Էնքան փաստ կբերի հօգուտ Հայաստանի, որ ինքդ կզարմանաս։)
Ինչ եմ ուզում ասեմ։ Ստեղ շատ հստակ է երեւում թե ով ինչքան ա սիրում Հայաստանը։ Մարդ գիտեմ, Երեւանում ինչ քֆուր ասես չէր տալիս Հայաստանին։ ՀԻմա օրերն ա հաշվում թե երբ ա գնալու։ Փող էլ ունի, գործ էլ, տուն էլ։ Բայց դեմքին առավոտից իրիկուն «հայոց վիշտն ա» դրոշմված։ Երեւան ա ուզում։
Reply With Quote
Bookmarks